Eén van de bekendste exportproducten van Portugal is de versterkte wijnsoort Port. In Europa mag alleen de versterkte wijn uit Portugal deze naam dragen, voor de andere werelddelen gelden andere richtlijnen en kan port ook uit bijvoorbeeld Australië en Zuid-Afrika komen. Van oudsher komt de Port uit de stad Porto en zijn omgeving. De wijnranken staan hier op de oevers van de Dourovallei langs de rivier de Douro. De Dourovallei is hier op sommige plaatsen zo steil dat de wijnranken op speciale terrassen gebouwd zijn.
Op een enkele uitzondering na wordt alle port samengesteld uit de oogst van verschillende jaren om een perfecte blend te krijgen. Er zijn drie soorten rode port te verkrijgen, de Ruby, de Tawny en de Vintage port. Daarnaast is er een witte port die uitsluitend van witte druiven gemaakt wordt en sinds 2009 is de rosé port een officieel erkende portsoort.
Voor wie ooit een bezoek brengt aan de stad porto mag een bezoek aan een Porthuis niet overslaan. In de oude delen van de stad langs de rivier de Douro zijn er nog enkele authentieke porthuizen te vinden waar je rondgeleid word door de portkelders van het huis. Tijdens deze rondleiding mag je dan vaak enkele exclusieve portsoorten proeven. Vaak zijn deze rondleidingen helemaal gratis en in sommige gevallen betaal op zijn meest een paar euro.

Diplomatie valt niet te ontdekken.

Tegenwoordig doet men grote moeite om diplomatieke betrekkingen zo vreedzaam en begripvol mogelijk te maken. Respect, begrip, verdraagzaamheid zijn gevleugelde worden in de wereld van buitenlandse betrekkingen. Beatrix zal op staatsbezoek in Saudi Arabië niet aankomen met een paar lullige visserspetten. Hoe anders was dit in de 15^e eeuw toen de Europeanen zich nog oppermachtig voelde, ver verheven boven alle volken, uitverkoren door god zelf. Toen de Portugese ontdekkingsreiziger Vasco Da Gama de kust van Afrika afvaarde op zoek naar Calicut in India was er weinig plaats voor diplomatie. Scheepjes die al verwelkomend de Portugezen te gemoed vaarden werden beloond met een gijzeling. De bemanning werd van boord gehaald, gevangen genomen en pas vrij gelaten als de eisen van de Portugese bemanning was ingewilligd. Domheid en onwetendheid waren troef in de expeditie van Vasco da Gama. Toen, eindelijk aangekomen in India, lokale inwoners de blanke mannen begroeten met de term “krisnhna , krishna”dachten de blanken dat ze voor christus werden gehouden. Het beeld van een hindoegod werd aangezien voor Maria en zo verbaasden de Portugezen zich over de aanwezigheid van het christendom in deze contreien. Hoewel bij Vasco Da Gama weinig diplomatie was te ontdekken, moest hij toch al zijn kunsten uit de kast trekken om uiteindelijk met specerijen in het schip weer terug te kunnen keren. De Arabische handelaren die over land al eeuwen lang het monopoly hadden op de specerijen handel van India zaten natuurlijk niet te wachten op leuk eigen initiatief van de Portugezen. Dit kon hen wel eens handel gaan kosten. En hoewel Vasco Da Gama de aanwezige leider het lullige bedankje van een berg visserspetten gaf kreeg hij het uiteindelijk toch voor elkaar met een schip vol specerijen terug te keren naar Portugal en zo de weg te openen voor de handel met Zuidoost Azië. En hoewel de Portugezen nog lang worstelden met het stichtten van kolonies in Azië, op de zee waren ze oppermachtig.