Een unieke nog steeds bestaande ridderorde.

De hospitaalridders, orde van Malta of te wel de Soevereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en Malta vinden nog steeds in Malta hun thuis. Deze al 900 jaar oude ridderorde is en van de oudste nog bestaande ridderordes in de wereld. De orde werd tijdens de kruistochten opgericht in Jeruzalem toen bleek dat er behoefte was aan verzorging en onderdak voor gewonde kruisvaarders. Al snel bleek wel dat enkel en alleen verzorging voor de gewonden in het hospitaal niet genoeg was. Om de orde te verdedigen werd er een ridderorde van gemaakt. Na de val van Jeruzalem was de orde zich genoodzaakt terug te trekken. Eerst vestigde men zich op Rhodos, maar nadat men ook hier de strijd had verloren wed malta de thuisbasis. Binnen de orde kwamen verschillende rangen en standen. In de hoogste stand kunnen alleen mannen toetreden die ook alle kuisheidgeloftes hebben afgelegd die bij een ambt in de kerk horen. In de onderste rangen en standen zijn zowel mannen en vrouwen actief. Was het voorheen van belang dat men van adel was. Tegenwoordig is dat door de uitstervende adelstand losgelaten en zijn er ook rangen voor niet adellijke leden gekomen. De belangrijkste functie van de Maltezer Orde is het zorgen voor gewonden en zieken. Overal op de wereld beheert de Maltezer Orde al eeuwenlang ziekenhuizen, ambulancediensten en verzorgingstehuizen voor zieken en gewonden. Zo heeft de orde in Nederland een huis voor terminale patiënten en kent het een verzorgingspost op de wallen. Bijzondere van de Maltezer orde is dat het internationaal wordt gezien als een soevereine macht. Dat wil zeggen dat officiële vertegenwoordigers van de orde reizen met een diplomatiek paspoort en dezelfde rechten hebben als ambassadeurs. Ondanks het feit dat ze dus geen eigen grondgebied hebben worden ze toch als soevereine, zelfstandige, macht gezien. Men kan hen wat dat betreft het beste vergelijken met de Paus en de Rooms-katholieke kerk. Net als deze organisatie hebben de Maltezer ridders een waarnemende rol in de NAVO. Ze zijn dan wel geen volwaardig lid maar worden in hun bestaan wel erkend. De postzegels die de orde uitgeeft zijn een gewild verzamelobject.

Malta een stuk veiliger maar niet leuker

Sinds 2011 zijn de oude gele stadbussen die sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw het stadsbeeld van Malta bepalen van de straat gehaald en vervangen door nieuwe veilige met airco uitgeruste autobussen. Hiermee is één van de karakteristieke vervoersmiddelen van het land verloren gegaan. Het moet gezegd worden dat de nieuwe bussen een stuk veiliger zijn en dat de dienstregelingen nu ook zo zijn aangepast dat ze een stuk efficiënter zijn dan dat het hiervoor was. Zo rijden nu niet meer alle bussen het bijna hetzelfde rondje met als begin en vertrekpunt het busstation in Valletta. Er zijn nu directe verbindingen tussen enkele grotere plaatsen op het eiland en lijnbussen die de kuststreek afrijden. Met de vervanging van de bussen zijn ook de prijzen van het busvervoer fiks gestegen. Zo betaalde je eerst 50 cent voor een kaartje en nu 2,20 voor een kaartje dat 2 uur geldig is.
Het voornamelijk voor de toeristen een groot gemis dat de bejaarde gele autobussen van de straat gehaald zijn. Wie wil er nu niet in een te warme naar diesel stinkende bus zitten en dit is alleen maar als je geluk had anders moest je tussen de andere zwetende toeristen in het gangpad staan. Als je de laatste was die er bij kon mocht je op het trapje zitten bij de open deur.
De buschauffeurs hadden hier elk een eigen bus die ze versierden met verschillende Maria afbeeldingen en Rozenkransen. Met de rijstijl van de meeste buschauffeursop Malta was dit geen overbodige luxe.